-
1 let off
vtculprit puszczać (puścić perf) wolno; gun wystrzelić ( perf) z +gen; bomb detonować (zdetonować perf); firework puszczać (puścić perf)to let sb off housework (etc) — zwalniać (zwolnić perf) kogoś z prac domowych (etc)
* * *1) (to fire (a gun) or cause (a firework etc) to explode: He let the gun off accidentally.) wystrzelić2) (to allow to go without punishment etc: The policeman let him off (with a warning).) puścić wolno
См. также в других словарях:
wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… … Słownik języka polskiego
oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
zasypać — dk IX, zasypaćpię, zasypaćpiesz, zasypaćsyp, zasypaćał, zasypaćany zasypywać ndk VIIIa, zasypaćpuję, zasypaćpujesz, zasypaćpuj, zasypaćywał, zasypaćywany 1. «sypiąc coś wypełnić, zapełnić dół, otwór, szczelinę itp.» Zasypać dół, wyrwę. Zasypać… … Słownik języka polskiego
mierzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, mierzyćrzę, mierzyćrzy, mierzyćrzony {{/stl 8}}– wymierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} brać kogoś, coś za cel, celować z czegoś (broni, procy itp.) w coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mierzyć w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… … Słownik języka polskiego
nabić — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
nabijać — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego